Mława. 364 kilometry w wędrówce dla duszy

Na czele „Miedzianej” mławskiej grupy pielgrzymkowej dominują osoby... najstarsze. One nadają tempo... idealne. Zawsze docierają na czas. A to pomimo faktu, że piesza pielgrzymka to ogromny wysiłek fizyczny. Przekrój wiekowy pielgrzymów jest różny. Nie brakuje młodzieży i osób w sile wieku. Idą rodzice z dziećmi w wózkach i osoby w wieku bardzo dojrzałym, często o lasce, 80-letnie.

W tym roku, podobnie jak w poprzednim, „Miedziana” rozpoczyna marsz do Częstochowy z Mławy. W ubiegłym roku wyruszyła stąd po ośmioletniej przerwie. Przyczyny? - Zbyt mało osób się zgłaszało. Nie było też przewodnika. Jeśli idzie ksiądz, idą też ludzie – uważa ks. Piotr Smoliński. Doświadczony pielgrzym i wikariusz, z parafii mławskiej MBKP, poprowadzi mławską grupę. Wyznaje, że zabiegał o udział w pielgrzymce. Pielgrzymi, 70-osobową grupą, wyruszą z Mławy do Płocka 3 sierpnia 2015 r. Dotrą tam 5 sierpnia. Następnego dnia dołączą do płockiej pielgrzymki na Jasną Górę.

Ksiądz wraz z kilku młodymi pielgrzymami opowiedzieli nam o swoich doświadczeniach. Pielgrzymka to dla nich osobiste przeżycie, które trudno wyrazić słowami. To także doświadczenie wspólnoty. - Idę już 11 raz i mam kontakt z osobami, które spotykam – mówi ksiądz. Także bardzo młodym pielgrzymom podoba się atmosfera i znajomości, które nawiązują. - Jeśli się nie zapamięta imienia to zwraca się do kogoś bracie, siostro – mówi Jolanta Stefaniak. Modlą się idąc. Śpiewają pieśni, słuchają konferencji. Książa spowiadają chętnych. Stykają się z życzliwością ludzi, szczególnie na odcinku Mława - Płock. Mieszkańcy przygotowują posiłki i szykują prowiant na drogę, chętnie przyjmują pielgrzymów na noclegi, pozwalają skorzystać z łazienek.. - Jak ulewa zatopiła namioty ludzie do domów i stodół nas przyjmowali. Jeszcze pozwolili się wykąpać – opowiada Dawid Gapski. - Kiedyś w garażu spaliśmy – dodaje Jolanta Stefaniak. Na pielgrzymce to luksus.

Wędrują na przekór
wszystkiemu

Modlitwa daje siły do dalszego marszu. Mają do pokonania w sumie 364 kilometry (w tym 100 km do Płocka). Dziennie idą ponad 30 km. Problemy z butami i bąble na stopach to pielgrzymkowa codzienność. Czasem wędrują na przekór wszystkiemu. - Zachorowałam, miałam gorączkę. Na dwa dni pojechałam do domu i wróciłam na pielgrzymkę, bo bardzo tego chciałam – wspomina Jolanta Stefaniak.- Trud jest taki jakiego potrzebuje Pan Bóg. Kiedy byłem spowiednikiem, szedłem na końcu grupy, nie miałem sił. W momencie, gdy musiałem podjąć się funkcji przewodnika, pojawiły się siły na zorganizowanie życia grupy – mówi o swoich doświadczeniach ksiądz. Nie brakowało niecodziennych zdarzeń. - Jako klerykowi zdarzyło się, że kilka kilometrów goniłem pielgrzymkę. Nocowałem z kolegą w namiocie. Kiedy się obudziliśmy, okazało się, że wszystkie grupy wyszły - opowiada ksiądz. - Ktoś opowiadał, że podczas ulewy zalało namioty i znaleziono kogoś śpiącego po szyję w wodzie. Podobno nic mu się nie stało – opowiada nastolatka.

Czas dla drugiego
w realu a nie online

Pielgrzymują w konkretnych intencjach. Zdradzili nam, że o wiele trudniej jest przejść etap w ramach pokuty lub cała pielgrzymkę za bliską osobę, która o to poprosiła. Pielgrzymka to w pewnym sensie „wakacje” od telefonu i internetu. - Przeważnie na przeglądanie wiadomości nie ma chęci i czasu. Oszczędza się baterie – opowiada Dawid Gapski. Niektórzy wyłączają komórki, sprawdzają tylko czy ktoś nie dzwonił. Są tacy, który zaopatrują się w ładowarki bezprzewodowe. Ale nie to jest najważniejsze. - Dla wielu osób pielgrzymka jest czasem wyciszenia, czasem dla siebie, dla Boga, dla drugiego człowieka w realu, a nie online – mówi ks. Piotr Smoliński.
Na trasie pomocne jest odpowiednie przygotowanie, szczególnie ważne są buty. Co do ich rodzaju zdania są podzielone. - Najlepsze są chyba sandały, bo w razie deszczu szybko wysychają – radzi ksiądz. Wielu preferuje też obuwie sportowe. Na pielgrzymce obowiązują pewne zasady. Z tych mniej rygorystycznych to zakaz jedzenia lodów, ponieważ dochodziło do zatruć. Jednak za picie alkoholu można stracić status pielgrzyma. Palenie papierosów traktowane jest mniej restrykcyjnie.

Zdarzają się nawrócenia. - Osoby, które wcześniej nie chodziły do kościoła, zmieniają się, nawracają. Inaczej patrzą na Boga i kościół. Miałem okazję zaobserwować coś takiego m.in. w przypadku uczniów, którzy wybrali się do Częstochowy przed maturą – wspomina ksiądz. Niektórzy, także u nas w Mławie, krytykują pielgrzymki. Nie rozumieją ludzi, który w nich uczestniczą. Ksiądz twierdzi, że to odosobnione przypadki. W większości reakcje są pozytywne. Młodzież nie zetknęła się z krytyką. - Ludzie nas nie krytykują, ale raczej podziwiają, za to, że udaje nam się przejść tyle kilometrów – opowiada Jolanta Stefaniak. - Nie spotkałem osoby, która będąc na pielgrzymce powiedziałaby, że na drugi rok nie pójdzie. Jeżeli nie idzie, to przeważnie kwestia braku urlopu, czy losowych sytuacji. W przypadku maturzystów, często jest to związane z wakacyjną pracą – mówi na koniec ks. Piotr Smoliński.
Dane wskazują, że zainteresowanie tą formą religijności wyraźnie spadło. W latach 80-tych, 90-tych z Płocka do Częstochowy pielgrzymowało około 7 tys. osób. W 2014 roku zdecydowało się na to około 1,5 tys. pielgrzymów. W mławskiej grupie „Miedzianej” szło po 500 osób. W ubiegłym roku udział wzięło około 148 pielgrzymów. Obecnie organizatorzy liczą na podobne zainteresowanie i zachęcają do udziału w wyjątkowej wyprawie na Jasną Górę.

Iwona Łazowa

Czytaj e-wydanie

Podziel się informacją: 



Pochwal się tym, co robisz. Pochwal innych. Napisz, co Cię denerwuje. Po prostu stwórz swoją stronę na naszym serwisie. To bardzo proste. 

Swoją stronę założysz TUTAJ ".

Szczegółowe informacje o tym czym jest profil i jak go stworzyć: kliknij 
Problem z założeniem profilu? Potrzebujesz porady, jak napisać tekst? Napisz do mnie. Pomogę: Iwona Łazowa